اَبری می شوم

ابرها آموزگاران نمایش قدرت سایه در غروب نور هستند، ابرها دَستان پخش کننده نعمت های خدا هستند، واقعا ابرهای حجیم و سنگین به سبکی جابجایی در باد ها هستند، ابرها می توانند درس های زیبای گذشتن از اشتباهات باشند. دوست دارم ابر شوم و ابری باشم در آسمان تجربیات، بالا و بالاتر از آن چیزی که در سال های گذشته در شعاع دایره ام بود! وقتی سبک باشی و پُر بارتر مانند ابری بارور شده می توانی تاثیر گذار تر از هر تاثیری باشی! لیکن بر آن ام که بتوانم باشم، باشم و از این پوسته تراشیده شده که پُر از انتقام از چک لیست های پیروزیست رها شوم! تغییر کرده ام، دیگر کلمه ها را درست صرف می کنم، تغییر می کنم های گذشته ام برای گذشته بود که بخاطر رسیدن به اهداف به دنبال مسیرها بود و قالبا با این تفکر زمان از دست می رفت. حال خودم اهداف ام و الزامی برای پیدا کردن مسیر نیست وقتی می دانم مسیر یک واسطه نامرد است و تنها سرمایه زندگی ام را که زمان است به راحتی تمام می کشد چرا باید به دنبالش باشم! ما انسان های غرق در آسمانیم که همیشه به دنبال ابری هستیم اما نمی دانیم که خود ابری هستیم با توانایی های بسیار! ابری می شوم با تغییرات اساسی که پرورش و رشد خدادادی در آن نمایان باشد! اگر همان باشم که بودم پس آینده همانی هستم که گذشته بودم… پس آن تفکر قدیمی بسیار غلط و از ریشه اشتباه بود! کسانی که در مسیر طلایی در زندگی با کیفیت خود ابر نباشند محکوم با سکون هستند. با تمام مشکلات میسر من فقط خوراکی از علم می خواهم و روحیه ای سخت با سبکی و حجم یک ابر بارانی و دیگر هیچ…